Kompleks architektoniczny, na który składały się dawny klasztor ss. dominikanek w składzie kościoła św. Antoniego, cele klasztorne oraz ujeżdżalnia (kryta) należy do zabytków architektury o znaczeniu lokalnym ( rej. numer 710 m). 

W 1543 roku na tym terenie przez właściciela wsi Winniki A.Wysockiego został wzniesiony drewniany kościół, który na początku XVIII wieku został przebudowany w kamieniu. W 1672 roku powstał tu klasztor żeński dla mniszek z klasztoru w Kamieńcu-Podolskim, ponieważ miasto to zostało zajęte przez Turków. Drewniane cele również zostały przebudowane Klasztor ten był dość zamożny, ponieważ posiadał znaczne majątki ziemskie poza granicami Żółkwi. 

W 1782 roku władze austriackie zlikwidowały klasztor, a w jego pomieszczeniach urządzone zostały koszary dla dragonów austriackich, którzy później zbudowali jeszcze obok krytą ujeżdżalnię. W 1787 roku po gruntownej przebudowie w tych pomieszczeniach urządzony został szpital wojskowy. Po pierwszej wojnie światowej wrócili tu już żołnierze Wojska Polskiego (6. pułk ułanów), a po drugiej wojnie światowej – żołnierze Armii Radzieckiej. W 1979 roku w dawnym klasztorze znajdowały się pomieszczenia produkcyjne i biurowe fabryki „Automat. Obecnie wszystkie pomieszczenia kompleksu są puste.  

Główny budynek całego kompleksu ma trzy kondygnacje, sklepione stropy w piwnicach i stropy o płaskiej konstrukcji na kondygnacjach. Pod względem architektonicznym kościół i budynek, w którym znajdowały się cele zakonne dużo straciły w wyniku licznych przebudów. Na fasadach kościoła zachowały się gzymsy, prostokątne zagłębione lustra, w jednym z których wmurowana została tablica fundacyjna informująca o urządzeniu w tym budynku szpitala.  

Kryta ujeżdżalnia o wymiarach 50x15 m wykonana została z kamienia i przykryta metalowymi otwartymi kratownicami z kutymi węzłami, a jej elewacje zdobią rozety, pilastry i nadproża łukowe. Ujeżdżalnia stanowi ciekawy przykład architektury militarnej czasów austriackich.