Cerkiew pw. św. Trójcy, która znajduje się na dawnym Przedmieściu Lwowskim, zbudowana została ze środków parafian i królewicza Konstantego Sobieskiego w 1720 roku na miejscu spalonej świątyni znanej jeszcze w 1610 roku.  Drewniana cerkiew ma konstrukcję zrębową, jest trójdzielna i ma dobudowaną murowaną zakrystię. Całość zwieńczona jest trzema cebulastymi kopułami osadzonymi na ośmiobocznych bębnach i zakończonymi hełmami z krzyżami. Proporcje budowli oparte są na wzorach renesansowych i są bardzo harmonijne. Świątynia ta jest przykładem cerkwi typu halickiego. Została ona wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.  

Wewnątrz cerkwi ściany ołtarza zdobi polichromia z XVIII wieku. W roku 1728 w świątyni postawiony został pięciorzędowy ikonostas (zawierający ok. 50 ikon), którego autorstwo przypisuje się żółkiewskim artystom z kręgu jednego z najwybitniejszych ukraińskich malarzy z końca XVII wieku Iwana Rutkowicza. Zdaniem historyków sztuki dekoracyjna ażurowa rzeźba ikonostasu została wykonana przez słynnego żółkiewskiego snycerza I.Stobeńskiego. Ikonostas jest wybitnym zabytkiem sztuki początku XVIII wieku, w którym wcielona została wysoka kultura i kunszt, tradycje rzeźbiarzy i malarzy Żółkiewskiej szkoły mistrzów rzeźbiarstwa i malarstwa.